به فرشته هایت بگو بنویسند: باران خوب، باران فراوان، همه جا را بگیرد؛ تند و شتابان باشد. بارانی بیاید که گیاه مرده را زنده کند؛ پژمرده را سرحال کند؛ دانه های منتظر را از خاک بیرون بکشد و خورد و خوراک همه با آن زیاد شود.
ابر بیاید؛ ابر پرپشت شیرین و دوست داشتنی که همه آسمان را پر کند؛ نه رگبار تند سیل آور بریزد؛ نه این که برق بزند و بی بار باشد. به بنده هایت لطف کن و کاری کن که میوه ها برسند و گل ها بشکفند؛ تا شهر ها زنده شوند.
صحیفه سجادیه، دعای نوزدهم، ترجمه: فاطمه شهیدی.