می رفت و جز شریعه به جایی نظر نداشت

از بیقراری دل او کس خبر نداشت

تنها به فکر تشنگی اهل خیمه بود

با مشک احتیاج به تیغ و سپر نداشت

چشم ترش به خشکی لب خنده می زد و

یک جرعه بهر رفع عطش آب بر نداشت

پر کرد مشک آب و روان سوی خیمه شد

طفل حرم نیاز جز این مختصر نداشت

دستان او به آب چو تر شد به گریه گفت :

باید برای رفتن تا خیمه پر نداشت

دستی که بود نیروی خیمه بریده شد

امن یجیب خواهر سقا اثر نداشت

وقتی که مشک آب به دندان خود گرفت

در یاد ، غیر دختر خونین جگر نداشت

می خواست تر کند لب اصغر به جرعه ای

اما مگر که حرمله تیر سه پر نداشت

یک تیر آب و آبرویش را به خاک ریخت

تیر سه شعبه غیر دریدن هنر نداشت

تیری نمانده بود به میدان جنگ که

گل بوسه ای ز جسم ابالفضل بر نداشت

آن نیزه ای که در کف ابن طفیل بود

غیر از شکاف ابروی او زیر سر نداشت

***

شق القمر شدن به تو ارث از علی رسید

این آسمان شبیه تو هرگز قمر نداشت

***

ماه منیر کرب و بلا در خسوف رفت

افتاد روی خاک و فروغی دگر نداشت

زهرا کنار پیکرش آنقدر گریه کرد

گویی به کربلا جز ابالفضل پسر نداشت