اربعين آمد دلم را غم گرفت

بهر زينب(س) عالمي ماتم گرفت



سوز اهل آسمان آيد به گوش

ناله ي صاحب زمان آيد به گوش



جان اهل بيت عصمت بر لب است

کاروان سالار آنها زينب است



جمله مستان سوي ساقي آمدند

مست مست از جام باقي آمدند



سينه ها آماج رگبار بلا

جاي زخم ريسمان بر دستها



هوش از سر رفته و دل باخته

جسم خود را بر زمين انداخته



هر يکي در جستجوي تربتي

بر لب هر يک کلامي، صحبتي



قلبها پر شکوه از بيداد بود

آشناي قبر ها سجاد(ع) بود



رهبر زينب(س) امام راستين

حجت حق بود زين العابدين(ع)



با کلامش عمه را مغموم کرد

تا که قبر يار را معلوم کرد



آمده همراه دخت بوتراب

بر سر آن قبر کلثوم و رباب



زخمهاي اين سفر سر باز کرد

هر کسي درد دلي آغاز کرد



زينب ازم‍‍ژگان خود ياقوت ساخت

داستان اين سفر را باز گفت



گفت اي سالار زينب السلام

ماه شام تار زينب السلام



بر تو پيغام سفر آورد ام

از فتوحاتم ، خبر آورده ام



کرد با من اين مسير عشق طي

راس تو منزل به منزل روي ني



معجرم نيلي شد و مويم سپيد

از غم دوري تو قدم خميد



گر که دست رحمت و صبرت نبود

زينبت در راه کوفه مرده بود



ظلم دشمن تا که بي اندازه شد

ماجراهاي سقيفه تازه شد



ريسمان بر گردن سجاد بود

غربت بابا مرا در ياد بود



ديدي از ني دست خواهر بسته بود؟

گوييا دستان حيدر بسته بود



ياسها را جوهر نيلي زدند

مادرم را گوييا سيلي زدند



ازشماتت کردن دشمن مپرس

از سه ساله دخترت از من مپرس



شد سرت يک نيمه شب مهمان او

با وصالت بر لب آمد جان او



مرد در ويرانه و من زنده ام

بي رقيه(س) آمدم شرمنده ام



بارها از دوريت جان باختم

بين مقتل من تو را در يافتم



گر تو اي لب تشنه برداري سرت

حال نشناسي دگر اين خواهرت....

مهدی محمدی